|
17Ołtarz świętego Ignacego Loyoli  Ignacy urodził się w Loyoli jako syn baskijskiej rodziny szlacheckiej w 1491 roku. Według ówczesnych ideałów rycerskich uzyskał dworskie wykształcenie i został żołnierzem. Bolesne obrażenia przykuwały go na miesiące do łóżka szpitalnego. Tu dokonała się całkowita zmienia sensu życia. Od tej chwili postanowił swoje życie ukierunkować na „większą chwałę Boga”. Swoje wewnętrzne przeżycia i doświadczenia zawarł w „ćwiczeniach duchownych”, aby inni też mogli doświadczać takiego wewnętrznego procesu przeobrażenia duchowego. Z kilkoma przyjaciółmi, między innymi z Franciszkiem Ksawerym i Piotrem Faberem, założył w 1534 roku w Paryżu związek, gdzie wszyscy trzej złożyli śluby czystości i ubóstwa. Z tego kręgu przyjaciół utworzył się nowy model katolickiego zakonu, czyli Towarzystwo Jezusowe: w modlitwie całkowite ukierunkowanie na „rozważaniu” Jezusa oraz postrzeganie własnego sumienia, wszechstronność w działaniu, zobowiązanie do służby dla ludzi w łączności z Kościołem, gotowość pójścia tam, dokąd przełożeni wyślą. Oto wytyczne Towarzystwa Jezusowego w ujęciu świętego Ignacego Loyoli. |